
Ulan ng Ulan. Ilang araw na itong ganito. Parang sinasabayan ng langit ang nararamdaman kong kalungkutan. Ito yata ang paraan ni Lord para iparamdam sa akin na hindi ako nag-iisa at alam niya lahat ng aking pinagdadaanan. Masaya na rin ako kahit papano, naging payapa ang kapaligiran at tanging ang bagsak lang ang aking naririnig. Nakakatamad ang araw. Ang dami dami kong librong nakatambay at naghihintay lang na basahin. Hindi ako makatulog, sa dami ng inaalala ng isipan.
Paglipas ng ilang oras, napansin ko na lamang na nanonood na pala ako ng palabas sa TV hanggang hindi ko na namalayang naanod na rin pala ako sa estorya ng pelikula.
Ang dami kong pinanood na palabas. Hindi kasi pweding mag anik anik sa garden kasi nga ulan. Sabagay, nakapagmuni muni rin ako dahil dito. Masarap kasi pakinggan ang himig ng ulan.
No comments:
Post a Comment